-
1 προ-σκοπέω
προ-σκοπέω, praes. zu προσκέπτομαι, 1) vorhersehen, voraussehen, mit Vorsicht besorgen, verwalten; σὺ δ' οὐ πέφυκας πάντα προσκοπεῖν, Soph. Ant. 684; πάντα προσκοπεῖν χρεών, Eur. Heracl. 471; τὰ κοινά, Thuc. 1, 120. 4, 61; Xen. u. Folgde, wie Luc. pro merc cond. 13; auch im med., Eur. Med. 460 I. A. 1098. – 2) ein πρόσκοπος sein, um im voraus zu erspähen, auszukundschaften, Theophr. char. 25, 2.